]نقل از آیت الله ناصری حفظه الله تعالی[
درکودکی به همراه پدرم رفته بودیم جهت چیدن گندم ؛
دیدیم که زنبوری دانه ی گندمی را برداشت ورفت چندی بعد دو مرتبه زنبور گندمی دیگر برداشت و رفت .
کنجکاو
شدیم که خوراک زنبور گندم نیست پس گندمها را کجا میبرد !؟
به دنبال
زنبور رفتیم تا به دیوار گلی رسیدیم که در شکاف آن دیوار کبوتری کور بود که زنبور
گندمها را برای او میبرد ..
حالا در
مورد رزق من وشما آیا خداوند بیخیال است؟؟؟
مرحوم آیت الله بهجت میفرمودند :
هیچ
کودکی نگران وعده بعدی غذایش نیست، زیرا به مهربانیِ مادرش ایمان دارد ...ای کاش من هم مثل او به خدایم ایمان داشتم .
۰ نظر
۲۳ فروردين ۹۴ ، ۱۶:۴۱